हृ धातु (ले जाना‚ चुराना) – आत्मनेपदी ।

लट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	हरते	हरेते	हरन्ते
मध्‍यमपुरुष:	हरसे	हरेथे	हरध्वे
उत्‍तमपुरुष:	हरे	हरावहे	हरामहे

लृट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	हरिष्यते	हरिष्येते	हरिष्यन्ते
मध्‍यमपुरुष:	हरिष्यसे	हरिष्येथे	हरिष्यध्वे
उत्‍तमपुरुष:	हरिष्ये	हरिष्यावहे	हरिष्यामहे

लड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अहरत	अहरेताम्	अहरन्त
मध्‍यमपुरुष:	अहरथाः	अहरेथाम्	अहरध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	अहरे	अहरावहि	अहरामहि

लोट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	हरताम्	हरेताम्	हरन्ताम्
मध्‍यमपुरुष:	हरस्व	हरेथाम्	हरध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	हरै	हरावहै	हरामहै

विधिलिड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	हरेत	हरेयाताम्	हरेरन्
मध्‍यमपुरुष:	हरेथाः	हरेयाथाम्	हरेध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	हरेय	हरेवहि	हरेमहि

आशीर्लिड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	हृषीष्ट	हृषीयास्ताम्	हृषीरन्
मध्‍यमपुरुष:	हृषीष्ठाः	हृषीयास्थाम्	हृषीढ्वम्
उत्‍तमपुरुष:	हृषीय	हृषीवहि	हृषीमहि

लिट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	जह्रे	जह्राते	जह्रिरे
मध्‍यमपुरुष:	जह्रिषे	जह्राथे	जह्रिध्वे
उत्‍तमपुरुष:	जह्रे	जह्रिवहे	जह्रिमहे

लुट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	हर्ता	हर्तारौ	हर्तारः
मध्‍यमपुरुष:	हर्तासे	हर्तासाथे	हर्ताध्वे
उत्‍तमपुरुष:	हर्ताहे	हर्तास्वहे	हर्तास्महे

लुड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अहृत	अहृषाताम्	अहृषत
मध्‍यमपुरुष:	अहृथाः	अहृषाथाम्	अहृढ्वम्
उत्‍तमपुरुष:	अहृषि	अहृष्वहि	अहृष्महि

लृड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अहरिष्यत	अहरिष्येताम्	अहरिष्यन्त
मध्‍यमपुरुष:	अहरिष्यथाः	अहरिष्येथाम्	अहरिष्वध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	अहरिष्ये	अहरिष्यावहि	अहरिष्यामहि

इति