श्रि (सहारा लेना) – आत्मनेपदी – उभयपदी ।

लट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	श्रयते	श्रयेते	श्रयन्ते
मध्‍यमपुरुष:	श्रयसे	श्रयेथे	श्रयध्वे
उत्‍तमपुरुष:	श्रये	श्रयावहे	श्रयामहे

लृट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	श्रयिष्यते	श्रयिष्येते	श्रयिष्यन्ते
मध्‍यमपुरुष:	श्रयिष्यसे	श्रयिष्येथे	श्रयिष्यध्वे
उत्‍तमपुरुष:	श्रयिष्ये	श्रयिष्यावहे	श्रयिष्यामहे

लड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अश्रयत	अश्रयेताम्	अश्रयन्त
मध्‍यमपुरुष:	अश्रयेथाः	अश्रयेथाम्	अश्रयध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	अश्रये	अश्रयावहि	अश्रयामहि

लोट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	श्रयताम्	श्रयेताम्	श्रयन्ताम्
मध्‍यमपुरुष:	श्रयस्व	श्रयेथाम्	श्रयध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	श्रयै	श्रयावहै	श्रयमहै

विधिलिड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	श्रयेत	श्रयेयाताम्	श्रयेरन्
मध्‍यमपुरुष:	श्रयेथाः	श्रयेयाथाम्	श्रयेध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	श्रयेय	श्रयेवहि	श्रयेमहि

आशीर्लिड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	श्रयिषीष्ट	श्रयिषीयास्ताम्	श्रयिषीरन्
मध्‍यमपुरुष:	श्रयिषीष्ठाः	श्रयिषीयास्थाम्	श्रयिषीध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	श्रयिषीय	श्रयिषीवहि	श्रयिषीमहि

लिट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	शिश्रिये	शिश्रियाते	शिश्रियिरे
मध्‍यमपुरुष:	शिश्रियिषे	शिश्रियाथे	शिश्रियिध्वे–ढ्वे
उत्‍तमपुरुष:	शिश्रिये	शिश्रियिवहे	शिश्रियिमहे

लुट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	श्रयिता	श्रयितारौ	श्रयितारः
मध्‍यमपुरुष:	श्रयितासे	श्रयितासाथे	श्रयिताध्वे
उत्‍तमपुरुष:	श्रयिताहे	श्रयितास्वहे	श्रयितास्महे

लुड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अशिश्रियत	अशिश्रियेताम्	अशिश्रियन्त
मध्‍यमपुरुष:	अशिश्रियथाः	अशिश्रियेथाम्	अशिश्रियध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	अशिश्रिये	अशिश्रियावहि	अशिश्रियामहि

लृड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अश्रयिष्त	अश्रयिष्येताम्	अश्रयिष्यन्त
मध्‍यमपुरुष:	अश्रयिष्यथाः	अश्रयिष्येथाम्	अश्रयिष्यध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	अश्रयिष्ये	अश्रयिष्यावहि	अश्रयिष्यामहि

इति